Poezi!! Historia E Nje Vajze.

**Admin** Sun Apr 26, 2009 9:51 am

Me trenin e fundit
Po udhetoja ate nate
Ne nje cep te vagonit
Dallova dy sy te arte.

Ato ishin te perlotur
E shume te trishtuar
Ne nje pike te vetme
Rrinin te fiksuar.

Qerpiket e saj te gjate
Larte e poshte leviznin
Me driten e tyre te zgjarrte
Zemren fort ma trondosnin.

Me erdhi keq per ato sy
Dhe nuk durova dot
U afrova dhe e pyeta
Perse derdhin lote.

Zerin tim kur e degjuan
Lehte u ngriten larte
Kur mua me veshtruan
Ne shpirt m'u ndez nje flake

Ishin syte e nje vajze
Qe kerkonte pak meshire
Nuk ma tha me fjale
Por i lexova ne fytyre.

Fytyren e kishte te ftohte
E shume te pikelluar
I mungonte nje zemer e ngrohte
Sadopak per ta ngushelluar.

Qe doja ta ndihmoja
Menjehere e kuptoi
Ndihme kur i ofrova
Nje buzeqeshje me dhuroi.

Zemra iu ngroh
Fytyra si yll i ndricoi
Dhe nga syte e shkruar
Loti me nuk i pikoi.

Pikat e fundit te loteve
Neper faqe i mbeten
Nga fjalet e mia
Dalngadale iu treten.

Ne bisede e siper
Me shpjegoi shume pak
Se si prinderit e saj
Jashte e hodhen kete nate.

Kur e pyeta se perse
Nuk donte te me tregonte
Poshti i uli syte
E perseri nisi te lotonte.

Te lutem me trego
Iu dejtova perseri
Cfare i shtryri prinderit
Qe vepruan keshtu me ty?

Kembenguljes time
Ajo nuk i rezistoi
Nje histori shume te trishtushme
Nisi te me tregoje.

Kur pak dite me pare
Ne shtepi dikush kishte shkuar
Dhe prinderve te sai
Doren e saj u kishte kerkuar.

Por prinderit te padrejte
Ndaj sai ishin treguar
Me nje djale qe ajo se donte
Vendosen per ta fejuar.

Ndai kesai padrejtesie
Vajza kishte reaguar
Me nje pergjigje negative
Prindeve iu ishte drejtuar.

Eshte e drejta ime personale
Qe shokun e jetes ta zgjedh vete
Nuk dua nje jete banale
Por dua te jetoi ne realitet.

Ndaj ndjenjave te vajzes
Dicka kishte vepruar
E ne mesin e kesaj nate
Prej shtepie ishte larguar.

Historia e saj trishtuese
Me tronditi thelle ne shpirt
Doren ia shterngova
Dhe e ftova ne shtepi.

I qendrova prane ate nate
Me shpresa duke e ngushelluar
E zemra e saj e vrare
Nuk reshti duke me falenderuar.

Kur mengjesi agoi
Ajo u zgjua shpejt
Me tha tani duhet te shkoj
Ty do te jem borxhli perjete.

Ku do te ikesh tani
E pyeta i hutuar
Te ndjek fatin tim
Mu pergjigje me ze te shuar.

Vertet me erdhi keq
Per ate zemer te pashprese
Ndaj nuk e lejova
Se nuk doja ajo te vdese.

Me fjale te embla iu luta
Qe te qendronte me mua
Lehte ne faqe e putha
Dhe i thashe ``Te Dua``

Kur degjoi fjalen te dua
Ajo u ngroh ne shpirt
S'dinte c'te thoshte nga habija
Dy pika loti i rrodhen mbi syte

Me buzet e sai si zjarr
Me peshperit lehte
Ti me sherove zemren e vrare
Perjete e jotja kam me mbete.